In het kersverse dorp Zeewolde bestaat al vroeg behoefte aan saamhorigheid. Leefbaarheid, betrokkenheid en ontplooiingsmogelijkheden ziet men als belangrijk voor het jongste dorp van Nederland. Door de agrariërs in het buitengebied wordt, als Zeewolde nog openbaar lichaam ZIJP heet, al een en ander opgericht, zoals de toneelvereniging Spats en de IJsvereniging. De Trekker, een keet bij de Hooge Vaart, dient als verenigingsgebouw, huisartsenpost en kerk.

De echtgenote van de kersverse burgemeester van Zeewolde herkent de behoefte aan ontmoeting binnen de kleine woonkern. Zij lanceert het idee van koffieochtenden waar bewoners elkaar regelmatig kunnenontmoeten. Dat sloot aan bij de gedachten van enkele inwoners van het eerste uur, waaronder een huisarts, dominee en schooldirecteur. Zij wonen eind 1983 op het RCN in een recreatiebungalow, wachtend op de oplevering van hun huis.

In die recreatiebungalow worden de contouren van de later op te richten Stichting Zuiderzeemeermin al in grove lijnen geschetst: “ Leefbaarheid is meer dan alleen een bouwkundige invulling van een kale poldervlakte. Het hangt samen met onderlinge betrokkenheid tussen de toekomstige bewoners en de ontplooiingsmogelijkheden die hen geboden worden.”

In juni 1985 raadpleegt deze groep de bewoners van Zeewolde middels een enquête. In de inleiding bij de resultaten van de enquête tekent de doelstelling van de Stichting zich wat duidelijker af : “Juist de unieke situatie, dat Zeewolde vanuit het niets begint, schept mogelijkheden voor een onorthodoxe aanpak. Zowel de dorpsbewoners als het gemeentebestuur dragen verantwoordelijkheid voor het toekomstige wel en wee van hun dorp.”

In de Stichtingsacte, 6 december 1985, wordt de doelstelling van de stichting Zuiderzeemeermin uiteindelijk als volgt geformuleerd: ‘‘Zij wil voorwaarden scheppen en een bijdrage leveren om inwoners uit Zeewolde inzicht te verschaffen in zichzelf en in de omgeving om hen heen, om vandaar uit behulpzaam te zijn bij het tot stand brengen om die situatie die een optimale ontplooiing mogelijk maakt. Dit met inachtneming van een zo groot mogelijke verantwoordelijkheid van de deelnemers.’’

Op 6 december 1985 wordt de Stichting Zuiderzeemeermin daadwerkelijk een feit. In 1987 betrekt zij een eigen onderkomen, een rood noodgebouw, dat prompt de naam de Driesterrenkeet krijgt. Aldaar wordt Koningin Beatrix in 1989 op haar eerste bezoek aan Zeewolde ontvangen. De keet wordt daarna ook wel Koninginnekeet genoemd. In datzelfde jaar neemt de Stichting het tijdelijke onderkomen van de bibliotheek over: de gele gekleurde Viersterrenkeet.

In januari 1986 trapt de Stichting af met het aanbieden van drie cursussen: tuinieren, kennismaking met de computer en Engels voor beginners. Plannen zijn er voor exposities , optredens, een themacafé en de koffieochtenden. Niet lang daarna telt de Stichting vele werkgroepen die evenveel activiteiten organiseerden. ‘’Iedereen verzon wat en het kon,” aldus een van de vrijwilligers, die het voor elkaar krijgt het centrum van het dorp met een heuse jeu de boulesbaan te verrijken.

Per 30 maart 2000 houdt de Stichting Zuiderzeemeermin op te bestaan. Zij ging door een fusie op in een groter geheel.

Het archief is in 2019 overgedragen aan het Flevolands Archief.
In 2023 is het archief omgepakt en beschreven.