In 1985 begonnen de voorbereidingen voor het wandkleed voor de raadszaal van het raadhuis in Zeewolde. Het initiatief hiervoor lag bij de Nederlandse bond voor plattelandsvrouwen, afdeling Zeewolde.

Een berichtje van de Koninklijke Nederlandsche Heidemij in het blad de ‘’Plattelandsvrouw’’ zorgde voor de start van dit project. In het berichtje werd opgeroepen om mee te doen aan de landelijke leefbaarheidswedstrijd: ‘’Een kern waar pit in zit’’. Het doel van deze wedstrijd was de bevordering van gemeenschap, met name in kleinere plaatsen. Zeewolde was voor iedereen nieuw, een plaats waar mensen zich vestigden uit alle windstreken. Hierdoor was de behoefte aan het krijgen van contacten en het stimuleren van het gemeenschapsgevoel groot. De officiële start van het daadwerkelijk maken van het wandkleed vond plaats op 14 januari 1986.

Het ontwerp van het wandkleed is gemaakt door kunstenares Koosje Wagenaar uit Lelystad in samenwerking met de architect van het gemeentehuis. Het is opgebouwd uit vijf delen met een landschap in blauw en wit, inclusief spiegeltjes die de horizon verbeelden. Ongeveer 75 dames hebben eraan gewerkt gedurende een half jaar, van januari 1986 tot en met september 1986. Het wandkleed is samengesteld uit kleine, witte lapjes van verschillende materialen waar abstracte accenten zijn aangegeven door een doorlopende boog van blauwgroene lapjes en spiegeltjes die van rechts naar links een climax vormen. Volgens de burgemeester "staat het resultaat als een dijk’’. Ook voldeed het aan het doel om het contact tussen inwoners te bevorderen. Daarom kreeg het wandkleed één van de tien hoofdprijzen uitgereikt door de Koninklijke Nederlandsche Heidemij in april 1987.

Na een verbouwing van het gemeentehuis in 2015 bleek er geen ruimte meer te zijn voor het kleed in de raadszaal. Dit zorgde voor pijn en teleurstelling bij veel inwoners.

Om het wandkleed toch een blijvende plek te geven, hebben Wilma Koekoek en Truus Visser zich ingezet om het als cultureel erfgoed te behouden. Koekoek liet het kleed professioneel fotograferen en Visser bracht het onder de aandacht van de wethouder Cultuur. Ze hoopt dat het kleed uiteindelijk weer een plek krijgt.

Hoewel er momenteel (oktober 2024) geen fysieke ruimte beschikbaar is om het kleed in volle glorie te laten hangen, blijft het een belangrijk symbool voor het dorp. "Dit kleed symboliseert het hele dorp Zeewolde. Met z’n allen moet je een dorp maken" .

De collectie is geschonken op 26 mei 2010 aan de rechtsvoorganger van Het Flevolands Archief. In 2024 is de collectie toegankelijk gemaakt.